Εγκληματικότητα

Τι θεωρείται εγκληματικότητα;
Ο όρος εγκληματικότητα δηλώνει τη ροπή προς το έγκλημα, καθώς και το σύνολο των εγκλημάτων που διαπράττονται σε κάποιο τόπο, μέσα σε μια συγκεκριμένη χρο-νική περίοδο ή από ορισμένη κατηγορία ανθρώπων. Είναι αναγκαίο να διευκρινίσουμε ότι έγκλημα αποκαλείται κάθε παράβαση του γραπτού ή άγραφου νόμου, που συ-νεπάγεται νομικές κυρώσεις ή αντίστοιχα στρέφεται εναντίον της εκάστοτε κοινωνικής ηθικής και του κοινού συμφέροντος.
Οι κοινωνίες προκειμένου να εξασφαλίσουν την ομαλή λειτουργία των θεσμών έχουν θεσπίσει νόμους, ύστερα από συμφωνία των μελών της για το τι είναι σημαντικό και πρέπει να προστατεύεται. Η παράβαση των νόμων επισύρει, τις περισσότερες φορές, κυρώσεις.
Είναι απαραίτητο να γίνονται αποδεκτοί και σεβαστοί οι νόμοι από τους πολίτες για να εφαρμόζονται. Οι νόμοι πρέπει να εκφράζουν το πνεύμα της δημοκρατίας σε μια κοινωνία, και να συμφωνούν με το σύνταγμα του κράτους. Η συναίνεση των πολιτών αποτελεί εχέγγυο για την λειτουργικότητα τους.
Η παράβαση των νόμων είναι μια πράξη που στρέφεται ενάντια στο πνεύμα της κοι-νωνίας η οποία νομοθέτησε μέσω των εκλεγμένων αντιπροσώπων της στη βου-λή(αναφέρομαι σε δημοκρατικές κοινωνίες). Σκοπός των νόμων είναι η διασφάλιση της ύπαρξης των μελών της κοινωνίας και η κατοχύρωση των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων τους. Η εγκληματικότητα υπονομεύει τον ρόλο των νόμων.
Δείκτες εγκληματικότητας
Κατά 3% αυξάνεται η εγκληματικότητα στην Ελλάδα ετησίως, σύμφωνα με τα στοι-χεία που ανακοίνωσε η ευρωπαϊκή έκθεση της Eurostat για την εγκληματικότητα στην Ε.Ε. Ωστόσο, παρά την αύξηση αυτή, η Ελλάδα έχει γενικά χαμηλά ποσοστά εγκληματικότητας μεταξύ των 27 χωρών-μελών.
Συγκεκριμένα μέσα στην τελευταία δεκαετία, κατά 138% έχουν αυξηθεί οι ληστείες τραπεζών, κατά 175% οι απάτες και κατά 52% οι βιασμοί. Σύμφωνα με στοιχεία της ΕΛ.ΑΣ., κατά 43,4% αυξήθηκαν οι ληστείες και κατά 21,8 οι διαρρήξεις το πρώτο εξάμηνο του 2008 σε σχέση με τα αντίστοιχα ποσοστά του 2007. Μεταξύ αυτών ση-μαντική αύξηση παρουσιάζεται στο λαθρεμπόριο, τις απάτες και τις πλαστογραφίες, η οποία ανέρχεται στο 690% την τελευταία δεκαετία.
Τα σωφρονιστικά ιδρύματα δεν μειώνουν την εγκληματικότητα
Η εγκληματική πράξη οδηγεί στο σωφρονιστικό ίδρυμα. Τον σωφρονισμό επικαλείται η κοινωνία για την συμμόρφωση των εγκληματικών συμπεριφορών και τον εγκλεισμό τους στην φυλακή. Πρόσφατες επιστημονικές έρευνες όμως, δείχνουν πως ο σκοπός αυτός, μάλλον, δεν υλοποιείται. Αντίθετα, οι εγκληματικότητα μέσα στα ίδια τα ιδρύματα παραμένει ανθηρή και ακμαία. Οι έγκλειστοι σχηματίζουν εγκληματικές ομάδες οι οποίες είναι έτοιμες να δράσουν ανά πάσα στιγμή εντός και εκτός φυλακής.
Η εγκληματικότητα καλλιεργείται εκεί όπου θα έπρεπε να εξαλείφεται. Οι συνθήκες διαβίωσης είναι απάνθρωπες, όπως καταδεικνύεται από τα πρόσφατα γεγονότα που οδήγησαν τους φυλακισμένους σε απεργία πείνας. Γενικά, η έλλειψη χώρου και οι κακές συνθήκες είναι τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τις ελληνικές φυλακές. Επιπλέ-ον, όσοι αποφυλακίζονται δεν καταφέρνουν να ενσωματωθούν στην κοινωνία με αποτέλεσμα να συνεχίζουν την εγκληματική δραστηριότητα ή να προτιμούν τον ε-γκλεισμό από την ‘ελευθερία’ που η κοινωνία μπορεί να τους προσφέρει, με την κα-χυποψία, την προκατάληψη και τον φόβο να πλανώνται.
Η εγκληματικότητα συνιστά παράβαση των νόμων που έχει θεσπίσει η πολιτεία για την προστασία των μελών της. Αμύνεται υπέρ αυτών με την επιβολή ποινών. Οι ποι-νές επιτελούν τις κυρωτικές, παιδευτικές και εκδικητικές λειτουργίες του δικαίου. Η ‘εκδίκηση’ όμως της κοινωνίας πρέπει να είναι η μεταστροφή με τα ευγενέστερα μέσα και όχι να μετατραπούν οι φυλακές σε «κρανίου τόπο».